ಮಂಗಳವಾರ, ಜನವರಿ 23, 2007

The Guru


with some compulsions i happened to watch this movie in shankarnag theatre by spending 150 Rs. Spending 150 Rs was the saddest part because i had spent almost same amount for 2 'large' vodka in nagarjuna, just before the movie without which i would have gone mad in theatre. Two contrasting experiences (drinking vodka and watching Guru) .


This movie…. as usual hyped up, like its contemporaries ( like movies directed by Mr.Karan Johar or like RDB [:D]). The movie clearly upholds maNiratnam's management skills(note : he is a management graduate before a director). Seems like he has used all the management principles he has learnt to promote the film.


I remember one forward which was flooding my mail box. It was about the attitudes of the characters in this movie... But after watching the movie , I think.. either the movie is junk or the mail.. since they are not mutually exclusive, by transitivity rule ( or by some xyz logical rule) both are junk...


If I have to describe the first half of the movie, i can do it in one word. First half is "bakwaas".. (except for some stupendous cinematography in some songs).
A minute to go for the interval, there comes Mr. Chota bachan's dailogue..(I do not remember the complete dialogue) ye kapaDe mehanat se paaya hai...... guru se laDne ke liye guru bankar aaO.. kyOnki guru Ek hee hai...


Even though my hindi is decent enough and knew the meaning of the word 'mehanat' , after seeing the first half of the movie and listening to the dialogue, i was confused and later clarified the meaning of mehanat with my friend.. (mani has failed to show any ‘mehanat’ in the movie)
I still kept wondering what this "kyonki guru Ekee hai" meant.. i could not control my laughter (Ohohohohohoohoohohoho).. and i was screaming "swalpa T M" mai bhi guru hoo....


Hmmmm…..if i could describe the first half of the movie in a word the second half was no better.. but not to deny that had little stuff…..there was also some news around that this movie is about one of the biggest industrialists MR Dir ambaani..
In the second half , our hero builds numerous factories,he does all kinds illegal activities, he bribes politicians for getting favours, he converts non convertibile debentures into shares,collects lots of money from public.
The media (maadhavan) does its best to expose all his misdeeds. Finally our hero is busted, and a case is registered against the hero..
A share holders’ meeting happens in an open ground when it is raining.. (what a scene man!!! muhahahhahahahaa) .The people there abuse our hero for eating up their money, interestingly the same people later applaud our hero after the court scene, about which i will be speaking, shortly.


This court scene is the climax.. this goes on for 3-4 days.. The first three days our hero saves all his energy by not speaking….(i think such great ideas can only occur to people like Arindam and maNi …. They both can actually jointly direct a movie...) and these 3 days the case does not seem to be in favour of our hero at all….
Then the last day!! Mr. Mani has tried hard to give an ayn rand style ending to the movie, but he has failed terribly . Our hero is given 5 mins to argue ( final 5 mins of torture to the audience) , who finishes it in 4 and half mins( giving 30 seconds bonus).. and because of which he gets a standing ovation in the court hall but here in the theatre viewers enthused that film is getting over, they give "running" ovation. After our hero's lecture, out of 14 cases, 12 cases cleared.. our hero is acquitted.. This scene is no worse than vijayakant's scene in which he gives "shock to current itself "or the baalaNNa's train stopping scene or Rajni's style of splitting a bullet with a knife and killing 2 villians with the same bullet.


MaNiratnam has tried to capture a dozen issues at one go.. some of them include loyalty(this is not problem), unemployment, poverty, globalization, a little of objectivism theory also.. but he does not do justice to any of these issues.. towards the end of the movie one cannot figure out what the movie is all about (only mallikaa sheravat's dance ramains in the mind... :D )


I think abhishek's acting is pretty good, which is the saving grace for the movie.


I am still wondering what aishwarya rai was actually doing in the movie.. There is no scope for people to complain about her over acting…. Thanks to maNi... since there is no scope for aishwarya to act!!!! But MaNiratnam could have used some puppet instead of her and could have saved crores..
But what will he lose?? "yaardO duDDu.. yallamman jaatre!!! "


Mithun chakraborthy, Madhavan, Vidya balan have done good work in their limited roles.


About the songs….one song is good.. sorry two!! Aishwary's barsO is also good... the first one is mallika's bar dance. There is one really stupid song when the twins are born to MR hero.. "Ek lelo.. Ek muft..." maNi has tried to introduce humour into the movie through this song which ultimately turns out to be stupid and torturous.


I hope this movie would not be sent across to the Oscars... I was stunned when I read that the dirty commercial movie RDB was sent to Oscars, Later badly kicked out. There are n number indian art movies, which are wonderfully directed by some great directors like gireesh kaasaravaLLi ( there are many more) which can be sent to oscars. I fail to understand how they send such hopeless movies to oscars...


finally, mEre baap kehtaa the.. hindi filme mat dEkhna bETa... paisa kharch hO jaayEgaa.. dhimaak karaab hOga!! maine dEkha!! aur ye review likha...

ಸೋಮವಾರ, ಜನವರಿ 22, 2007

ಏಳೆನ್ನ ಮನದನ್ನೆ!!!


ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನಾವು ಚಲನಚಿತ್ರ, ಧಾರಾವಾಹಿಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿರುವುದು, ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಹೆಂಡತಿ ಶುಭ್ರವಾಗಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ, ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕುವ ಸೀರೆಯನ್ನುಟ್ಟು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಾಫ಼ಿ ಲೋಟ ಹಿಡಿದು ಬಂದು, ಗಂಡನಿಗೆ ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ (ಶುಭೋದಯ ಅಲ್ಲ) ಹೇಳಿ, ಇನ್ನೇನು ಕಾಫ಼ಿ ಗಂಡನ ಕೈಗೆ ಕೊಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಗಂಡ ಆ ಕಾಫ಼ಿ ಲೋಟವನ್ನು ಪಕ್ಕದ ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ರಂಗ ಕ್ರೀಡೆಗೆ ಎಳೆಯುವುದು... ಇದು ನಂತರ ಅಯ್ಯೊ ಇದೇನ್ರಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ?? ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಿಂದ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ... ಇನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗದಿರುವ, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ( ಎಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಗಂಡ ಮತ್ತೆ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎದ್ದು, ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿ, ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಜಗಳವಾಡಿ, ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋದನ್ನೇ ಮರೆತು ತಮ್ಮ ಕಛೇರಿಗಳಿಗೆ ಹೊರಡಲು ಸನ್ನದ್ಧರಾಗುವ ) ಬಂದ ನನ್ನಂತವನಿಗೆ ಮೇಲಿನ ಚಲನಚಿತ್ರ ದೃಶ್ಯ ಕೃತಕ/ನಾಟಕೀಯವಾಗಿ ಕಂಡು ಬಂದರೂ.. ಇವುಗಳನ್ನು ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯ ನೋಡ್ತಾನೆ ಇರ್‍ತೀವಿ.

ಆದ್ರೆ ಇಂದು ನನ್ನ ತಲೆ ಕೊರೆಯುತ್ತಿರುವ ವಸ್ತು/ವಿಷಯ ಅಂದ್ರೆ ಗಂಡ/ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ/ಪ್ರೇಯಸಿಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿವುದು.. ಶೀರ್ಷಿಕೆ ನೋಡಿದ್ದೀರಿ.. ಏಳೆನ್ನ ಮನದನ್ನೆ... ಒಂದು ತರಹ ಕಿವಿಗೆ ಹಿತವಾಗಿ ಕೇಳಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ ಈ ಪ್ರಾಸಬದ್ಧ ಪದಗಳು??? ಪ್ರೇಯಸಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಿರುವ ಈ ಮನದನ್ನೆ ಎಂಬುವ ಪದ ಬಹಳ ಹಿತವಾಗಿಲ್ಲವೆ/ಭಾವಪೂರ್ಣವಾಗಿಲ್ಲವೆ??? ಆದರೆ ಈ ಪದ ಹೇಗೆ ಉದ್ಭವ ಆಯ್ತು?? ಇದರ ಮೂಲ ಏನು ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ತಲೆಯನ್ನ ಕಾಡ್ತಾ ಇರ್‍ಓ ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಗತಿ...

ನಾನು ಈ ಪದಗಳನ್ನು ನೋಡಿರೋದು.. ಕೇಳಿರೋದು ಎಲ್ಲಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಿಡ್ತೀನಿ...
ಮೊದಲೆಯನದಾಗಿ.. ಉಮರನ ಒಸಗೆ ಗೊತ್ತಿರ್‍ಬೇಕು ನಿಮ್ಗೆ...( ಡಿ ವಿ ಜಿ ಯವರು ಒಮರ್ ಖಯ್ಯಾಮ್ ಎನ್ನುವ ಪರ್ಷಿಯನ್ ಕವಿಯ ಮುಕ್ತಕಗಳನ್ನ , ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ಫ಼ಿಟ್ಸ್ ಗೆರಾಳ್ಡ್ ನ ರುಬಾಯತ್ ಆಫ಼್ ಒಮರ್ ಕಯ್ಯಾಮ್ ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲಿನ ಪದ್ಯಗಳ ಅನುವಾದ.. ಕವಿ ತನ್ನ ಭಾವಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.. ಅಂದರೆ ಇದು ಅಕ್ಷರಶಃ ಅನುವಾದ ಅಲ್ಲ ಅಂತ )

ಇದರ ಮೊದಲ ಕವನ,

ಏಳೆನ್ನ ಮನದೆನ್ನೆ ! ನೋಡು, ಪೊಳ್ತರೆ ಬಂದು
ನಿಶಿಯ ಬೋಗುಣಿಯೊಳಕೆ ಹೊಂಬುಗುರಿಯೆಸೆದು
ತಾರೆಯರಳುಗಳನಲ್ಲಿಂದ ಚೆಲ್ಲಾಡಿಹನು
ನಿದ್ದೆ ಸಾಕಿನ್ನೀಗ, ಮುದ್ದುಣುಗಿ ಬಾರೆ.

ಇದರ ಮೂಲ ಅಂದ್ರೆ ಫ಼ಿಟ್ಸ್ ಗೆರಾಳ್ಡ್ ಇಂಗ್ಳೀಷ್ ನಲ್ಲಿ ಹೇಗ್ ಬರ್‍ದಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ನೋಡಿಬಿಡೋಣ..

Awake! for Morning in the bowl of Night
Has flung the stone that puts the stars to fight:
And Lo! the Hunter of the east has caught
The Sultan's Turret in a Noose of Light

ಈ ದೃಶ್ಯಗಳೇನೂ ಸಹಜ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ... ಆದ್ರೆ ಪ್ರೇಯಸಿ/ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಎಬ್ಬಿಸೋದನ್ನ ಎಷ್ಟು ಭಾವಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಅಲ್ಲವೆ?? ಬರೀ ಹೆಂಡತಿ ಗಂಡನನ್ನು ಎಚ್ಚರ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ನೋಡಿರುವ/ ಕೇಳಿರುವ ನಮಗೆ ಇದು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕಂಡರೂ, ಆ ವಿಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ರೋಮಾಂಚನಗೊಳಿಸುವ ಭಾವುಕತೆ ಇಲ್ಲವೆ???

ಇವೇ ಪದಗಳು ಸಿ ಅಶ್ವಥ್ ರಾಗ ಸಂಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ, ಜಿ ವಿ ಅತ್ರಿ ಯವರು ಹಾಡಿರುವ ಏಳೆನ್ನ ಮನದನ್ನೆ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿರ್‍ತೀವಿ,
ಇದನ್ನ ರಚನೆ ಮಾಡಿರುವವರು ಚನ್ನವೀರ ಕಣವಿಯವರು...

ಏಳೆನ್ನ ಮನದನ್ನೆ, ಏಳು ಮುದ್ದಿನ ಕನ್ನೆ,
ಏಳು ಮಂಗಳದಾಯಿ ಉಷೆಯ ಗೆಳತಿ
ಏಳು ಮುತ್ತಿನ ಚೆಂಡೆ, ಏಳು ಮಲ್ಲಿಗೆ ದಂಡೆ
ಏಳು ಬಣ್ಣದ ಬಿಲ್ಲೆ ಮಾಟಗಾತಿ!

ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಸರ್ಗದ ರಮಣೀಯತೆಯ ವರ್ಣನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿ ಕೊನೆಯ ಚರಣ ಹೀಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ...

ಲಲಿತ ಶೃಂಗಾರ ರಸಪೂರ್ಣೆ ಚಂದಿರವರ್ಣೆ
ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆಯಲು ಒಂದು ಮುತ್ತನಿಡುವೆ;
ನಿನ್ನ ಸಕ್ಕರೆ ನಿದ್ದೆ ಸವಿಗನಸ ಕತೆ ಹೇಳು
ಒಂದು ಚಣ ಜಗವನ್ನೆ ಮರೆತು ಬಿಡುವೆ.

ಇದು ಉಷೆಯ ಗೆಳತಿ ಪದ್ಯ.. ಮಧು ಚಂದ್ರ ಎಂಬ ಕವನ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿದೆ..

ಈ ಕವನ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೇ ರೋಮಾಂಚನಗೊಳಿಸುವ ಇನ್ನೊಂದು ಕವನದ ಎರಡು ಚರಣಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾಗಿದೆ?

ಬಾ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಬಾ ಮೆಲ್ಲಗೆ
ನನ್ನೆದೆ ಮೆಲ್ವಾಸಿಗೆ
ಇಳೆಗಿಳಿದಿದೆ
ಬೆಳುದಿಂಗಳು
ನಮ್ಮೊಲುಮೆಯ ಕರೆಗೆ!

ಚೆಲುವಾಗಿದೆ
ಬನವೆಲ್ಲವು
ಗೆಲುವಾಗಿದೆ ಮನವು;
ಉಸಿರುಸಿರಿಗು
ತಂಪೆರಚಿದೆ
ನಿನ್ನೆದೆ ಪರಿಮಳವು.

ಮಧುಚಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಮನದನ್ನೆಯ ಮನ ತಣಿಸಲು ಎಂತಹ ಅದ್ಭುತ ಸಾಲುಗಲ್ಲವೆ??

ಹೀಗೆ ಕುವೆಂಪು ಕೂಡ ಮನದನ್ನೆಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಲು ಒಂದು ಕವನ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ನಮಗೆ!! ಅಲ್ಲಿ ಮನದನ್ನೆ ಎಂಬ ಪದದ ಪ್ರಯೋಗ ಆಗಿಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟೆ.. (ಕವನ ಸಂಕಲನ - ಚಂದ್ರ ಮಂಚಕೆ ಬಾ ಚಕೋರಿ)

ಏಳು, ರಮಣಿ, ಏಳು! ಅದೋ
ಪೂರ್ವದಿಶಾದೇವಿಯಾರ್‍ಯ
ಮೂಡುತಿಹನು ಉದಯಸೂರ್‍ಯ;
ಕೈಮುಗಿದು ಮಣಿ!
ಜಗತ್ ಪ್ರಾಣ ಶಕ್ತಿ ಸಿಂಧು,
ಜಗಜ್ಜೀವ ಹೃದಯ ಬಂಧು,
ದೇವ ದಿನಮಣಿ!

ಇದೂ ಕೂಡ ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತ.. ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯದ ಸವಿಯುಣಿಸುತ್ತಾ, ಕೊನೆಯ ಚರಣ ಹೀಗಿದೆ.

ನಿದ್ದೆ ಸಾಕು, ಏಳು, ರಮಣಿ;
ಮೂಡಿ ಬಂದನದೋ ಖಮಣಿ!
ಕೈಮುಗಿದು ಮಣಿ!
ನಮ್ಮ ಬಾಳ್ಗೆ ಬೆಳಕೆ ಕಣ್ಣು;
ಪ್ರಾಣಕಮೃತ ರಸದ ಹಣ್ಣು
ದೇವ ದಿನಮಣಿ!

ಆದರೆ ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ದ್ವಂದ್ವ ಇದೆ.. ಇಲ್ಲಿ ಕವಿ ತಮ್ಮ ಮನದನ್ನೆಗೆ ರಮಣಿಯೆಂದು ಕರೆದು ಎಬ್ಬಿಸ್ತಾ ಇದಾರ?? ಅಥವಾ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ರವಿ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗಿ ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ರಮಣೀಯತೆಯನ್ನು ಹೊಡೆದೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರಾ ಎಂಬುದು!!!!

ಇನ್ನು ಬರೀ ಮನದನ್ನೆಯನ್ನು ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರ ಮಾಡೋದೇ ಆಗೋಯ್ತೆಲ್ಲಾ!!! ಇಲ್ಲಾ.. ನಮ್ಮ ಕವಿ ಮನದನ್ನೆಯನ್ನು ಮಲಗಿಸಲು ಕೂಡ ನಮಗೆ ಒಂದು ಕವನ ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.. ಈ ಜೋಗುಳಾನ ನೋಡೋಣವೆ??

(ಕವಿ - ಕುವೆಂಪು, ಕವನ ಸಂಕಲನ - ಪ್ರೇಮ ಕಾಶ್ಮೀರ, ಕವನ - ಇಂದಾಗಲಿ)

ಮಲಗು ಮನದನ್ನೆ, ಮಲಗೆಲೆಗೆ ಚೆನ್ನೆ;
ಕೊಳದ ತಾವರೆಯ ಹೃದಯದಲಿ ತುಂಬಿ
ಸೆರೆಯಾಗಿದೆ.
ಮಲಗೆ ಮನದನ್ನೆ, ಮಲಗು ಜೇನನ್ನೆ,
ದಣಿದ ರವಿಬಿಂಬವದ್ರಿಮಂಚದಲಿ
ಮರೆಯಾಗಿದೆ.
.....
.....
.....
.....

ಕೊನೆಯ ಚರಣ

ಮಲಗು ಮನದನ್ನೆ, ಮಲಗೆನ್ನ ಚೆನ್ನೆ;
ನಿನ್ನ ಹೂಗೆನ್ನೆಗಳಲೆನ್ನ ಕೆನ್ನೆ
ಒಂದಾಗಲಿ.
ಮಲಗು ಮಲಗೆನ್ನೆ, ಬಾಳಿರುಳ ಜೊನ್ನೆ:
ಅಂದಿಂದು ನೆನ್ನೆ ನಾಳೆಯಲಿ ಸೊನ್ನೆ
ಇಂದಾಗಲಿ!

ನೆನ್ನೆ ನಾಳೆಗಳು ಸೊನ್ನೆ, ಇಂದು ನಿನ್ನ ಹೂಗೆನ್ನೆಯಲಿ ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಒಂದಾಗಲಿ.. ರಸಿಕತೆಯಿಲ್ಲವೆ... ಈ ಮನದನ್ನೆ ಎಂಬ ಪದ ಈ ಕವನಕ್ಕೆ ರಸಿಕತೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಲ್ಲವೆ???

ಹೀಗೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆನೆಯುತ್ತಾ.. ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥ/ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ತಾ ಅನ್ನೋದನ್ನೆ ಮರೆತೆ!!!! ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸವಿಯುಂಡ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡ್ಕೋದ್ರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಿದೆಯೆ???

ಕುವೆಂಪು ಕವಿ ವಾಣಿ ಕೇಳಿಲ್ಲವೆ??

ಅನಂತದಿಂ ದಿಗಂತದಿಮ್ ಅನಂತದಿಂ ದಿಗಂತದಿಮ್
ಅನಂತದಾ ದಿಗಂತದಿಮ್ ಅನಂತದಾ ದಿಗಂತದಿಮ್
ನೋಡೆ ನೋಡೆ ಮೂಡಿತೊಂದು ಮೋಡ ಗೋಪುರ
ಗಿರಿಯ ಬಿತ್ತರ ಶಿಖರದೆತ್ತರ
ಅನುಭವಿಸುವ ರಸಋಷಿಮತಿಗತಿ ಮಹತ್ತರ

......
.....
.....
......

ಮಾತಿಗೊಂದು ಅರ್ಥ ಬೇಕೆ?
ಅರ್ಥವಿದ್ದರಷ್ಟೆ ಸಾಕೆ?
ಮೋಡಗಳನು ನೋಡಿ ಕಲಿ
ಅರ್ಥ ಅಲ್ಪ ಎಂದು ತಿಳಿ

ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತ..

ದೂರವಾಗು ಅರ್ಥ ವ್ಯರ್ಥ ವೆಂಬ ವ್ಯಾಧಿಗೆ ಎಂಬ ಸಾಲು ಬರುತ್ತೆ... ಪೂರ್ಣ ಕವನ ಸಿಕ್ತಾ ಇಲ್ಲ...

ಹೀಗೆ ಅರ್ಥ ವ್ಯರ್ಥದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಬಿಟ್ಟು.. ನನಗೆ ರಸವುಣಿಸಿದ ಈ ಕವನಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವುದೇ ಯೋಗ್ಯವಲ್ಲವೆ?? ನನ್ನ ಮನದನ್ನೆಗೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಹಾಡಿ ಅವಳ ಮನತಣಿಸಬಹುದಲ್ಲವೆ??

ಗುರು...

ಬುಧವಾರ, ಜನವರಿ 10, 2007

ಬಸ್ಸಿನ ಬೆನ್ನೇರಿ .....


ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ನೆನೆಗುದಿಗೆ ಬಿದ್ದಿರುವ ಈ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನ/ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರ ಮಾಡೋಣ ಅನ್ಸ್ತಾ ಇದೆ.
ಆದ್ರೆ ವಿಷಯಗಳ ಕೊರೆತು ಬಂದೆರಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ನಂಗೆ!!! ಆದ್ರ್‍ಊ ಏನಾದ್ರು ಬರ್‍ಯೋಣ.....

ಬೆಂಗಳೂರು ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡೋದು ಅಂದ್ರೆ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಅನುಭವ.. ಕೆಲವು ಬಾರಿ ನಿಮ್ಮ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೇ ದುಗುಡ ಇದ್ರೂ ಅದ್ನ ಮರೆಸೋ ಅಂತ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಬಹಳ ನಡೀತ ಇರುತ್ತವೆ.. ಇಂತಹವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು, ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಬೈದಾಟ, ಕಿತ್ತಾಟ ಗಳು... ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿ ಜಗಳ ಆಡಿ ಮನಸ್ಸು ಕೆಡ್ಸ್ಕೋಳ್ಳೋವ್ರು ಒಂದು ರೀತಿ ಆದ್ರೆ ಅದನ್ನ ಬರೀ ನೋಡಿ ಆನಂದ ಪಡೊವ್ರು ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿ ಜನ... ಇನ್ನೊಂದು ಜಾತಿ ಜನ ಇದಾರೆ... ಅವ್ರು ಆ ಜಗಳದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನೂ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ( ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯಾರು ಬಲಿಷ್ಟವಾಗಿರ್‍ತಾನೋ ಅವನ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರ್‍ಕೋಂಡ್ ಬಿಡ್ತಾರೆ) ಮಜಾ ಮಾಡ್ತಾರೆ... ಇವರಿಂದಾ ಆ ಪ್ರಸಂಗಕ್ಕೆ ಒಂದು ತರಾ ರಂಗು ಬರುತ್ತೆ...

ಹೇಗೆ ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಿ ಊಟ ಕಂಠ ಪೂರ್ತಿ ತಿಂದಾಗ, ಮೇಲೆ ಗಂಟಲು,ಕೆಳಗೆ ಗುದನಾಳದ ವರೆಗೂ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿರುತ್ತೋ ಹಾಗೆ ಬಿ ಎಮ್ ಟಿ ಸಿ ವಾಹವೆಲ್ಲಾ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿ ಮುಂದೆ ಮತ್ತು ಹಿಂದಿನ ಬಸ್ ಕಿಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಜನ ನೇತಾಡ್ತಾ, ಜೋಕಾಲಿ ಆಡ್ತಾ ಇದ್ರು.. ಒಬ್ಬ ಫ಼ುಟ್ ಬೋರ್‍ದ್ಡ್ ಹೋಡೀತ ಇದ್ದ ಯುವಕನ್ನ ನಿರ್ವಾಹಕ ಕೊಲ್ಲುವಂತೆ ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೆ ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ... ಹಿಂದಿನ ಬಸ್ ಬಾಗಿಲಿನ ಒಂದು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಜೋತು ಬಿದ್ದು ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿಯ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಪಡ್ಡೆ ಯುವಕನಿಗೆ ಇವ ದುರುಗುಟ್ಟಿದ್ದು ಯಾವ್ದೋ ಹುಡಿಗಿ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸಿರ್‍ಬೇಕು.. ಅವ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಪಾನ್ ಪರಾಗೋ / ಗಮ್ಮೋ ಅಗೆಯುತ್ತಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿ ನಿರ್ವಾಹಕನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ರೇಗಿ ಆ ಹುಡ್ಗನ್ನ ಹೀಗೆಂದು ಛೇಡಿಸ್ದ...
ಬಹುಶಹಃ ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಬೈದ್ರೆ ಬೇರೆಯವರೆಲ್ಲ ಅರಿತುಕೊಂಡು ಮೇಲೆ ಬರೋ ಅಂತಾ ಮಾನವಂತರು ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದಾ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...

ನಿರ್ವಾಹಕ : ಏನ್ ಗುರು ಏನ್ ಕಾಲ್ಗೆ ಫ಼ೆವಿಕಾಲ್ ಏನಾದ್ರು ಮೆತ್ಕೊಂಡಿದ್ಯ?? ಮೇಲ್ ಬತ್ತಾನೆ ಇಲ್ಲಾ... ಅತ್ವ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೇ ಈ ಪುಟ್ ಬೋರ್‍ಡ್ ಮೇಲಾ??

ಆ ಯುವಕನಿಗೆ ಒಂದು ತರಾ ಮುಜುಗರ/ಬೇಸರ/ಮಾನಭಂಗ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಗೆ ಆಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೋಪಾ ಬಂದ್ರೂ ಸಹನೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಮಾತಿನ ವರಶೆ ತೋರ್‍ಸೇ ಬಿಡೋಣ ಅಂತ ನಿರ್ವಾಹಕರಿಗೆ ಹೀಗೆಂದ...

ಯುವಕ : ಓಹೋಹೊ ಕಂಡಕ್ಟ್ರ್‍ಎ ಹೌದ್ ಹೌದು.. ದಿನಾ ನಿನ್ ಪುಟ್ ಬೋರ್‍ಡ್ ಮೇಲೆ ಅದೆಷ್ಟು ಜನ ನಿಂತು ಓಡಾಡ್ತಾರೋ.. ಅವ್ರೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ ಪುಟ್ ಬೋರ್‍ಡ್ ಮೇಲೇ ಹುಟ್ಟಿರೋದು... (ಹೀಗೆಂದ ತಕ್ಷಣ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಇದ್ದೋರ್ಗೆಲ್ಲಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರ ಆದ್ರೂ ಅವ ನಿರ್ವಾಹಕರಿಗೆ ಬೈತಾ ಇರೋದು ಅಂತ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಗೊಣಗ್ತಾ ಇದ್ರು...)

ಯುವಕ ಮುಂದುವರೆಸಿದ... ಗುರೂ.. ಬಿ ಎಮ್ ಟಿ ಸಿ ಅಂತ ಬೋರ್‍ಡ್ ಕಿತ್ತಾಕಿಸ್ಬಿಡು.... ಹೊಸದಾಗಿ ಬರ್ಸ್ಕೋ... ಸಂಚಾರಿ ಹೆರಿಗೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಅಂತ.... ನಿನ್ ಶರ್‍ಟ್ ಮೇಲೆ ನಿರ್ವಾಹಕ ರಮೇಶ್ ಅಂತ ಬೋರ್‍ಡ್ ಐತೆಲ್ಲಾ ಅದ್ನೂ ತೆಗ್ಸಿ ಹೆರಿಗೆ ತಙ್ ಅಂತ ಬರ್ಸ್ಕೋಂಡ್ ಬಿಡು.. ಒಳ್ಳೆ ಕಮಾಯಿ ಐತೆ...( ಇಷ್ಟೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತೇನೋ.. ಆದ್ರೆ ಬಿಸಿ ರಕ್ತದ ಹುಡ್ಗ ಬಿಡ್ಲಿಲ್ಲಾ... ಒಂದೇ ಸಮ ಉಸಿರು ಬಿಡ್ದೆ ಹೇಳ್ತಾನೆ ಇದ್ದ... ನಿರ್ವಾಹಕ ಬೈಯ್ಯೋಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೂ ಆ ಯುವಕನ ಏರಿದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನದು ಕ್ಷೀಣ ಅನ್ನೋದ್ನ ತಿಳ್ಕೊಂಡು.. ಅವ ನಿಲ್ಲ್ಸಿದ್ ಮೇಲೆ ತಾನು ಏನೇನ್ ಬೈಬೇಕು ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೆ ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದ.. ಆದ್ರೆ ಆ ಯುವಕ ನಿಲ್ಸೋ ಹಾಗೆ ಇರ್‍ಲಿಲ್ಲಾ..)

ಈ ಚಾಕ್ರಿ ಹಿಡಿದ್ ಮೇಲಾದ್ರು ಮುಂದೆ ಹೆಂಗ್ಸ್ರು ಮಕ್ಳೂ ಮೇಲೆ ಬೀಳೋದ್ ಬಿಟ್ಟು ನಿಯತ್ನಿಂದ ಹೆರ್ಗೆ ಮಾಡು.... (ಹೀಗೆಂದ ತಕ್ಷಣ ನಿರ್ವಾಹಕರಿಗೆ.. ಯಾಕಯ್ಯ ನಿಮ್ಮೆಂಗುಸ್ರು ಮುಂದೆ ಇದಾಳೇನಪ್ಪಾ ಅಂತ ಕೇಳ್ಬೇಕೂ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರೂ ಸುಮ್ನೆ ಆದ್ರು) ಯುವಕ ಮುಂದುವರೆದು ಕೇಳೇ ಬಿಟ್ಟಾ...ನಿಮ್ ಹೆಂಗುಸ್ರೂಗು ಇಲ್ಲೇನಾ ಹೆರ್‍ಗೆ ಆಗಿದ್ದು??...

ಇಲ್ಲಿವರ್‍ಗೂ ಸುಮ್ನೆ ಇದ್ದ ನಿರ್ವಾಹಕನಿಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೇ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಬಗ್ಗೆ ಆಡಿದ ಅನುಚಿತ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಚೇಳು ಕಡಿದವನಂತನಾಗಿ...

ಇಬ್ಬರೂ ಕಾದಾಟಕ್ಕೆ ನಿಂತರು...ಮಾತಿನ ಎಲ್ಲೆ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಮೀರ್‍ತು...
ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಹೆಂಡತಿ ಜಾತಿ ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಲೀಲಾ ಜಾಲವಾಗಿ ಬೈದಾಡಿದ್ರು... ಫ಼ುಟ್ ಬೋರ್ಡ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಲವು ಜಾಣ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಬಂದ್ರು.... ಇನ್ನುಳಿದ ಭಂಢ ಫ಼ುಟ್ ಬೋರ್‍ಡ್ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಯುವಕನ ಜೊತೆಗೂ, ಕೆಲವು ಪ್ರಯಾಣಿಕರೂ ನಿರ್ವಾಹಕನ ಕಡೆಗೂ ಸೇರಿ ಮಾತಿನ ಆರ್ಭಟಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿ... ಬರೀ ಅಪ್ಪ/ಅಮ್ಮನ ಬೈಗುಳಗಳಷ್ಟೇ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳ್ಸ್ತಾ ಇದ್ದೊ... ಇಬ್ಬರೂ ಕೈ ಮಿಲಾಯಿಸುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೂ.. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪರವಾಗಿ ನಿಂತ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಶ್ರೀರಕ್ಷೆಯಿಂದ ಬರೀ ಮಾತುಗಳ ಕಾದಾಟಕ್ಕೆ ನಿಯಮಿತಗೊಂಡಿತ್ತು...

ನಾನಂತೂ ಒಂದು ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕೂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ ನಾನು ಇಳಿಯಬೇಕಾಗಿದ್ದ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಆಗಲೆ ತಲುಪಿರುವ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ... ಬಸ್ ನಿಂತಾಗ.. ಇಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ, ಉಚಿತ ಮನರಂಜನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ಬೇಕೆಲ್ಲಾ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ, ಕಾದಾಟದ ನಡುವೆ ಜಾಗ ಮಾಡಿ ಇಳಿದೆ... ಮನೆಯವರೆಗೂ ಈ ಜಗಳವನ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ನಡೆದೆ....